آشنایی با گویش دشتی

” وبیان” به نقل از وبلاگ”دشتی دیار من“نوشت:

وُ یار وامی وُ دوس نمی رسی: یار را از خود میرنجانی و به دوست هم نمی رسی.

این عبارت زمانی بکار می رود که دختر یا پسری در انتخاب شریک زندگی خود سختگیری نموده و و ایده آل ها و توقعات بالایی داشته باشد.به خواستگاران خود جواب منفی مدهد

مار تو کُل خوش میشیت مُشک هم تو کُل خوش:مار توی سوراخ خودش میرود و موش هم  توی سوراخ خودش: منظور این است که هر کسی باید جایگاه خود و اصل و نسب خود را بشناسد و رعایت کند(بیشتر زمان خواستگاری بکار می رود)

مراخه کردن(merakheh): کسی که در جایی خوابیده و مرتب اینطرف و آنطرف می شود و خود را تکان میدهد ،دست و پا تکان دادن اضافی

خیلی تپ تپ می کُند(نون ساکن): بی قراری ،ناآرمی کردن،آرامش نداشتن

پل پل کردن(pal pal): غلط خوردن

پوز پوز کردن: ناز کردن، داشتن معیارها و ملاک های بالا جهت انتخاب چیزی(بخصوص همسر)

مُرگلول(morgoolool): جمع شدن دو خود

خِجَه(khejah): خرد و خمیر

اُمار نیسم(omar)، اَیل نیسم(ayl)،گنه هسم(geneh): فرد هنگام بدحال بودن می گوید.

ناینسُند(nainsond): برنمیدارد، تحویل نمی گیرد